Logo Fietsen123

Nieuws

De fietstaxi in de Cubaanse hoofdstad Havana

Sunday 9 March, 2008

Een van de eerste wensen van een vriendin uit Frankrijk die kortgeleden in Cuba aankwam, was een reis maken met een bicitaxi, bekende zij mij. De bicitaxis zijn een uitvinding daterend uit de jaren negentig toen het openbaar vervoer in Havana volkomen in stortte. Veel Cubanen hopen dat de veranderingen waar Raul Castro, de opvolger van Fidel Castro, recent over sprak, o.a. inhouden dat er ruimte komt in de Cubaanse samenleving voor deze en andere particuliere initiatieven. Aldus schrijft Lucas Garve van de Fundación por la Libertad de Expresión. Dé Cuba-weblog voor Nederland en België publiceert zijn verhaal. Wij citeren. BicitaxiVooral in het centrum van Havana kom je de bicitaxi tegen. Maar zelden zie je ze op de grotere wegen en aan de boulevards van Vedado. Dat is tegen de voorschriften. Er is niet één bepaald model. Ze zien er niet hetzelfde uit maar de drie wielen, de pedalen en de aandrijfkettingen hebben ze gemeen. De tweede factor die in de hoofdstad zorgde voor de verspreiding van de bicitaxis’s ligt in de aankomst van duizenden mensen uit Oost Cuba in de jaren negentig toen de crisis zo duidelijk was. Het verlies aan arbeidsplaatsen en de sluiting van werkplaatsen en fabrieken, gevoegd bij de stijging van de prijzen, zorgden dat honderden mannen hun heil zochten in het vervoer van passagiers per fiets.

Twintig pesoEen bicitaxi bracht me vrijdag van het Centrum van Havana naar het treinstation van de stad. De taxista was een wat oudere slanke man, gekleed in een short en een shirt om de hitte van het midden van de dag te kunnen weerstaan. Hij vroeg twintig peso’s voor de rit. Hij vertelde me dagelijks zo’n 5 tot 6 ritten te maken voor een prijs tussen de 20 en 30 peso’s elk. Voor de vergunning betaalt hij aan de ONAT, het bureau dat de arbeiders-voor-eigen-rekening registreert, een belasting van 200 peso’s per maand. Daar komen 23 peso’s bij voor een schadeverzekering en een jaarlijkse belasting over zijn inkomen.

OnkostenVerder moet hij rekening houden met reparaties; een nieuwe band kost 16 peso’s en het solderen van een breuk kost 20 peso’s. Voor zijn eigen voedsel rekent hij 20 waar hij varkensvlees, rijst met bonen en een beetje groente voor krijgt. ‘Ik moet goed eten want dit werk put je uit.‘’ Hij vertelde me vroeger als econoom te hebben gewerkt in de wegenbouw. Maar hij stopte met zijn bureaucratische arbeid want het salaris was niet eens voldoende om poedermelk te kopen op de zwarte markt (50 peso’s voor twee pond) en in de jaren negentig wilde hij zijn twee kinderen op zijn minst een glas melk bij het ontbijt geven. Nu, legt hij uit, verdient de oudste goed geld want hij is ingenieur geworden en de jongste dochter volgt een informaticacursus.

OntsnappenOngetwijfeld ontstond de bicitaxi als antwoord op een noodsituatie onder de bevolking maar ook als een manier om te ontsnappen aan de staatscontrole en toch je geld te verdienen. En een bicitaxi was dan je redding om de vastgelopen economie van veel individuen weer op gang te brengen. Ze zijn gekomen en zullen blijven. Ze geven de binnenstad van Havana iets pittoresks. Ze rijden door de rechte straten van de hoofdstad terwijl ze proberen de gaten links en rechts in het wegdek te ontwijken, in de schaduw van gebouwen die op instorten staan. Aldus komen de bicitaxistas op deze manier via het pedaal aan een inkomen.

Link* Cuba weblog* Cuba startpagina