Logo Fietsen123

Nieuws

Door Peel en Maas en Trainingsrondje

Saturday 8 January, 2005

Het Nederlandse Dagblad 'De Limburger' publiceert al enkele jaren fietsroutes. De nieuwste twee zijn 'Een kort maar krachtig trainingsrondje' en een 'Fietstoertje door het land van Peel en Maas'. Ingrid Beckers, de fietsende journaliste die verantwoordelijk is voor de rubriek, schrijft over het Trainingsrondje van 29 km: "Stel, het is verschrikkelijk hondenweer, niet ongebruikelijk in deze tijd van het jaar, maar je wilt wél je kilometers maken. Dan kún je het fietsje lekker in de garage laten staan en zelf op een spinningapparaat of hometrainer stappen. Andere mogelijkheid: tóch naar buiten en je in een beperkt aantal kilometers maximaal inspannen. Rondje Eben Emael is zo'n kort maar krachtig trainingsrondje, en nog mooi ook.

Afgelopen zomer maakte de ongeveer 29 kilometerlange route onderdeel uit van de mini-triatlon, georganiseerd door de Maastrichtse atletiekclub De Zweitlanceurs. Het parcours bevat vlakke stukken waarop het fijn koersen is, maar ook vier klimmen om de krachten te meten."

Het 'Fietstoertje door het land van Peel en Maas' is van een andere orde en meer voor de recreatieve fietser, De route telt 45 km. Ingrid Beckers schrijft over deze route, aangeboden door Jan-Pieter Weijers:

"Vanuit Broekhuizen slinger je via de dorpen Tienray, Oostrum, Geijsteren, Wanssum, Blitterswijck afwisselend door herfstbos en boerenland; zo nu en dan zie je de Maas. Als dan ook nog het

zonnetje schijnt en al die herfstkleuren prachtig uitlicht, ja, dan kan deze tocht je best een moment gelukkig maken. Het Fietstourtje van Jan-Pieter voert grotendeels langs knooppunten. Nadeel van dit routesysteem: bij mooi weer rinkelen er wel heel erg veel fietsbellen.

De herfst is daarom het ideale knooppunten-seizoen: als de temperatuur daalt, heb je eindelijk al die mooi aangelegde fietspaden helemaal voor jou alleen.

Egoïstisch misschien, maar deze zondagochtend hadden mijn fietsmaat en ik niet met veel meer andere fietsers willen delen. Mist trekt langzaam op; een hemelblauwe lucht piept voorzichtig tevoorschijn. Paarden met pluizige vachten liggen te knikkebollen in de wei. Niets of niemand die ze opschrikt vandaag. Zelfs de tractors in het veld zullen niet gaan pruttelen. Zwijgend rijden we langs het land dat vol staat met heerlijk verse winterkost.

Dit is zondagse rust op zijn best; een moment van bezinning past. Al na een paar kilometer staan we stil bij de kerk van bedevaartsdorp Tienray. In 1874, lezen we op een bord, reisde dorpspastoor Maessen van hieruit naar Lourdes. Ondeugend pastoortje, die Maessen. Want eenmaal in de heilige grot hapte hij stiekem een stuk uit de jurk van Bernadette, en nam het mee voor de mensen in zijn eigen parochie. Dankzij het stuk jurk groeide Tienray uit tot een heus pelgrimsoord; in de kerk kun je neerknielen voor een exacte kopie van de Lourdesgrot.

Wij kiezen voor buitenlucht. Het vlakke land werkt bijna hypnotiserend; in trance trappen we gestaag door van dorp naar dorp. Ter hoogte van Wanssum schrikken we wakker. Wat is dat? Aan de horizon rijst een grote betonfabriek. Het grijze geval bederft ons uitzicht én humeur. We raakten verwend, de eerste dertig kilometer van de tocht. Het lijkt alsof de route hierna ook minder mooi blijft.

Wat op zo'n moment helpt: fantaseren over de pannenkoek die we terug in Broekhuizen gaan eten. Wordt het appel met poedersuiker of hartig met spek? In het Pannenkoekenhuis staan er zevenhonderd op de kaart.

De huispizza's dragen namen als Ali Baba (shoarmavlees), Miss Piggy (beenham) en Mama Mia (Italiaans gehakt). Ik adviseer: doe maar gewoon met appel en poedersuiker. Tegen de tijd dat je die helemaal op hebt, zag je het pontje buiten tot vervelends toe heen en weer varen over de Maas."

Klik hier voor de routes per provincie en klik op Limburg.