Nieuws
Fietsen in Nord-Pas de Calais (deel 5): De kuststreek
Friday 8 June, 2007
Fietsen in de regio Calaisis. Niet langs de kust (de rotsen zijn te stijl en bergachtig), maar vlakbij de kust. We fietsen de route 'Les Marbrières'. We moeten te voet een steile heuvel nemen. Onze uitvalsbasis is 'La Ferme du Vert', een - heerlijk rustige - voormalige boerderij, in het dorpje Wierre-Effroy, iets meer het binnenland in. Deel 5 van onze serie reportages over een fietsvakantie in dit (en in de andere) delen van het Noord-Franse Nord-Pas de Calais. Vlakbij Vlaanderen en toch ook vlakbij Nederland! Een smaakvolle (kaas-)boerderij?!Nou ja, logeren in een (kaas-)boerderij? De drietalige folder - in het Frans, Engels én Nederlands! - zegt het als volgt. 'Gebouwd ten tijde van Napoleon is 'La Ferme du Vert' tot 1980 een typisch agrarisch bedrijf gebleven. De ombouw tot een hotel is op een harmonieuze wijze gerealiseerd, rekening houdend met de oorspronkelijke architectuur". Vanouds dus een boerderij. Maar door de familie omgebouwd tot een driesterren Hotel-Restaurant. Het telt 16 kamers, die allemaal zeer verschillend zijn kwa inrichting en oppervlakte. Wij slapen in zo'n smaakvol ingerichte, moderne kamer in de voormalige schuur. Het diner én de mooie dinerzaal zijn al even smaakvol. Vandaar, dat alles bezet is! De omgeving is landelijk en heerlijk rustig. Een voortreffelijke ambiance!
Even overstekenOpvallend is, dat er relatief veel Engelsen logeren en dineren. Later vertelt Jacqueline Kemps van de Toeristische Dienst ons, dat de kuststreek en Nord-Pas de Calais in zijn geheel zich nadrukkelijk richten op zowel de Engelse markt als de Nederlands-sprekende markt. Voor een Engelsman is even een oversteek vanuit het dure Engeland naar het relatief goedkope vasteland in toenemende mate een geliefde bezigheid. Vanuit Vlaanderen is het vlakbij, maar vanuit Nederland ook niet echt ver.
Overvolle schuren Inmiddels hebben we onze verkenningsfietstocht naar het dorp Wierre-Effroy gemaakt. Twee pittige klimmetjes en dus ook twee fijne dalingen. Wat huizen met de kerk in het centrum en mooie akkervelden in de omgeving. Dan de fietsen achter slot en grendel. De eigenaar van het hotel tilt eigenhandig onze fietsen in de grote rommelige schuur. Ook deze fietsenopbergstalling (de derde op rij na Liessies en Arras) kenmerkt zich door overvolheid met allerhande apparaten en werktuigen. Typisch Frans, beginnen we te denken... De volgende dag levert de jonge eigenaar dezelfde service: schuur openen, fietsen over werktuigen heen tillen en keurig klaar zetten. Na een goed ontbijt in de - inderdaad, smaakvolle! - ontbijtzaal op pad. We gaan de route 'Les Marbrières' fietsen.
Wimereux aan zee'Les Marbrières is één van de zeven routes, die in de brochure 'Tochten voor toerfietsers in Calaisis' (drietalig, dus ook in het Nederlands!) prima wordt samengevat. De tocht is 42 km lang. De gemiddelde tijd is 4 uur en 30 minuten, mede omdat de hoogteverschillen op enkele punten flink zijn. Dat merken we aan den lijve. Dat begint al, voordat we op de route zelf zijn. Vanuit onze logeerplaats Wierre-Effroy fietsen we eerst naar het plaatsje Belle-et-Houllefort, waar we de route kunnen gaan volgen. Over de duidelijke routeaanduidingen met flinke borden valt ook dit keer niets dan goeds te melden. Het landschap is opnieuw verschillend van dat van Avesnois en Artois. Maar eveneens zeer aantrekkelijk. Helemaal, wanneer we de badplaats Wimereux bereiken. We verkennen het stadje en fietsen - waar alleen wandelen is toegestaan - over de nog stille promenade langs de zee. We zijn zo waar niet de enige en ontwaren een fietsend (Nederlands, Vlaams?) echtpaar in Rabo-bank wielertenue.
Even te voetWe hebben een lunchafspraak in een restaurant (aan zee) met Jacqueline Kemps, van de Toerisme-Dienst 'Côte d'Opale'. Deze dienst werkt voor de gehele kuststreek tussen de Somme in Picardië en de Belgische grens. Ze is Nederlandse, met een Fransman getrouwd en werkt al jaren in de streek. Dat blijkt, want ze geeft ons een schat aan informatie. Ze voert ons ook naar de officiële startplaats van de route 'Les Marbrières', die iets verderop bijna aan zee ligt. Van daaraf vervolgen we de tocht. Buiten Wimereux worden we al snel geconfronteerd met een zeer steile klim. Het is de tweede (en laatste) keer op deze fietsvakantie, dat we besluiten even een stukje te voet verder te gaan. Een 'zware' stadsfiets met slechts vier versnellingen en vijftig-plusser-zijn is toch een voldoende excuus? Op de top hebben we als beloning een fraai uitzicht op Wimereux en de kuststreek.
Bankje: typisch NederlandsDe tocht loopt verder voorspoedig en zonder problemen. Om niet te laat aan te komen in onze volgende pleisterplaats besluiten we het laatste deel van de route af te steken. Bij terugkeer in Wierre-Effroy blijken we toch nog ruim 40 km gefietst te hebben. Dat stemt ons tevreden. Opvallend tijdens deze - ook weer mooie - tocht: geen enkel bankje of picknickplaats onderweg. Blijkbaar is dat toch een specifiek Nederlands product. In totaal hebben we tijdens onze fietsvakantie namelijk slechts één bankje getroffen en wel bij een oorlogsgedenkteken in een bos in Avesnois. U begrijpt het: we hebben daarvan toen dankbaar gebruik gemaakt; zie de foto in deel 2 van deze reportagereeks.
Naar DunkerqueTerug bij ons hotel laden we de fietsen op en vertrekken per auto richting Dunkerque oftewel Duinkerken. Jacqueline Kamps heeft ons de weg langs de kust geadviseerd. Dat blijkt de moeite waard. We stappen uit bij Cap Blanc-Nez. Een prachtig uitzichtpunt. Jammer genoeg is het iets te heiig om de krijtrotsen van Dover te kunnen zien. We zien wel de veerboten, die ondanks de Kanaaltunnel nog steeds in grote getale de oversteek van Calais naar Dover maken.
(Klik op de foto's voor vergrotingen)
Link* Nederlandstalige site over Pas de Calais, met informatie over de fietsroutes: http://www.nl.pas-de-calais.com/