Nieuws
Reuma, het weer en fietsen zonder jas
Friday 25 February, 2005
De Amersfoortse internisten Herman Hart en Albert van de Wiel schrijven in de Amersfoortse Courant wekelijks een artikel in de rubriek 'Gezondheid'. Op 24 februari schreven ze over de invloed van weersomstandigheden op reuma onder de titel 'Hoe sterk is de eenzame fietser'.
Uit hun leerzame artikel citeren we hierna enkele gedeelten.
'Hoe sterk is de eenzame fietser"? Dit lied van Boudewijn de Groot schoot mij onmiddellijk te binnen bij het zien en lezen van het proefschrift van Wiebe Patberg. (Weather And Rheumatoid Arthritis: 2005). Deze Groningse fysioloog beschrijft in een aantal opmerkelijke hoofdstukken de invloed van weersomstandigheden op de ziekte rheumatoïde arthritis (RA), veelal aangeduid als reuma'.
'Patberg werd zelf in 1979, op 32 jarige leeftijd, door deze ziekte getroffen. Drie jaar later begon hij het verloop van de pijn in zijn lichaam systematisch bij te houden en probeerden hij verbanden te leggen met allerlei factoren zoals voeding, weersomstandigheden en alcoholgebruik. Uit een Nederlands onderzoek onder 88 RA-patiënten, dat toen juist was gepubliceerd, bleek de gemiddelde pijnscore het hoogst aan het eind van de zomer en het laagste aan het eind van de winter. Dat duidde al op een verband met de temperatuur en het vochtgehalte van de lucht'.
'Inmiddels, ruim twintig jaar verder, heeft hij al zijn ervaringen, veelal opgeschreven als korte wetenschappelijke notities, in een proefschrift gebundeld. Op de rode voorkant prijkt zijn fiets, waarmee hij probeerden zijn ziekte eruit te rijden! Want, wat had hij ontdekt? Koude droge lucht bleek zijn ziekteactiviteit te verminderen, terwijl warme vochtige lucht juist ongunstig was. Dus sliep hij 's nachts al zonder pyjama en met het slaapkamerraam open. Maar omdat het buiten vaak kouder en droger is dan in huis, besloot hij zich meer en meer aan het weer bloot te stellen. Daarbij bleef de jas uit, zolang de temperatuur maar boven het vriespunt lag'.
'Patberg schrijft: Als ik langer dan 2,5 uur per dag buiten ben, worden mijn gewrichtsklachten minder. Dat gebeurt niet direct, maar pas na een week. Als ik minder dan 2,5 uur buiten ben, gebeurt het tegenovergestelde'.
'Op grond van deze ervaringen kwam hij geleidelijk aan tot de conclusie, dat vooral de luchtvochtigheid aan de huid de bepalende factor is van de ziekteactiviteit. Dit werd bevestigd door de gunstige effecten, die hij onderging bij het fietsen zonder jas. Daarbij neemt de ventilatie aan de huid toe en daalt de luchtvochtigheid'.
'De waarnemingen van Patberg zijn opmerkelijk te noemen en met het fietsen door de Groningse kou kon hij wel eens meer hebben bijgedragen aan het welbevinden van reumapatiënten dan menig medicijn'.
Links